Monday, May 7, 2012

සුලං කපොල්ලේ තැනූ කැදැල්ලක හැවිල්ල

රෂිනි දුව,
දුව ගැන විස්තර හුගක් අහල තිබුණට, පුංචි කාලෙ දැකල තිබුණට, ඊයේ පෙරේදා දවස් දෙකේ තමයි ඔයත් එක්ක යාලු වෙන්න, සෙල්ලම් කරන්න, ඔයාව හුරතල් කරන්න මට ඉඩ ලැබුණෙ.
ඔයා දැන් හරි චණ්ඩියෙක්නෙ.

ප්‍රසන්න,
ඔයා කොහෙද ඉන්නෙ?, කවුද ඔයාගෙ අලුත්ම පෙම්වතිය? සහ ඔයා කරපු දේවල් ගැන පසුතැවෙනවද?, නැද්ද? කියන කිසි තොරතුරක් මම දන්නෙ නැහැ.
හැම රෑම දරුපැටියයි ඔයාගෙ සරමකුයි තුරුළු කරන් නොනිදා හූල්ල හූල්ලා ඉන්න චම්පා දැන් හිටියටත් වඩා කෙට්ටු වෙලා කියල ඔයා දන්නවද?
මූණට මුණ නොගැහී නීතීඥවරයා මගින් දරුවටයි චම්පටයි දෙන රුපියල් 8000 ඒ දෙන්නට ජීවත් වෙන්න සෑහෙයි කියල ඔයා හිතනවද?
ගෙවල් කුලියයි, කෑමයි, දරුවගෙ වියදමුයි ඒ රුපියල් අට දාහෙන් සම්පූර්ණ වෙයි කියල ද ඔයා හිතන්නෙ?

දරුපැටියා දකින්න ආසාවක් ඇත්තෙම නැද්ද?
ඒ කෙල්ලපැටියා ගමේ හැමෝගෙම ආදරේ ලබනවා.... හැමෝම එයාව හුරතල් කරනවා..... ඒත් එයා තාත්තිව හොයනවා...
කොණ්ඩෙ කර්ල් කොල්ලෙක් පාරෙ ගියොත් ''තාත්ති...තාත්ති....'' කිය කියා උඩ පනිනවා.

චම්පා,
''ආයෙ කවදම හරි ප්‍රසන්න එයි...'' කිය කියා මග බලන් ඉන්න, කවදාවත්ම ප්‍රසන්නට වරදක් නොකියන පුංචි කෙල්ල (තාමත් අවුරුදු 22ක් සිපිරුණේ නැති)....
උඹේ ඔය ඉවසීම සහ ආදරය ඉදිරිපිට මාද ඇතුලත්ව තවත් බොහෝ ගැහැණුන් කුරා කුහුඹුවන් වනවා.
....ඇත්තටම ආපහු ප්‍රසන්න එයි....
ඔයා එහෙම කියනව නම් නොඑන්න විදියක් නෑ....


(අපේ රත්නපුරේ ගෙදර ඉදිරිපිට කුලී කැදැල්ලට ආපු අලුත් 'කුරුලු' ජෝඩුවක් සහ ඔවුන්ගේ අවුරුදු එක හමාරක පැටියාගේ වග...... කවුද හිතුවෙ උන් ඒ කැදැල්ල හදාගත්තෙ සුලං කපොල්ලක කියලා...)




No comments:

Post a Comment