දෙවැනි සැහැල්ල

මම ද නේවාසිකව ඉන්න ඒ කතිකා අම්බලමට කලින් ආපු ගියපු, මාත් එක්ක එකට බීපු පිරිමින්ට දේශපාලනය-කලාව-සාහිත්‍ය වැනි විෂයන් පිළිබද විකල්ප(?) පෙරටුගාමී(?) කතිකා පවත්වන්න දැන් ඒ අම්බලමට එන්න බැහැ ලු...මගේ චරිතය හොද නැති නිසා...., මම මගේ පෙම්වතා සමඟ ඔය කියන අම්බලමේ බුදියන නිසා...ඒ මගේ පෙම්වතා එක්ක අම්බලමේ නායකයා වෙන්න හදන තව ‍කෙනෙක් අමනාප නිසා... (අම්බලම් වලට නායකයො ඉන්නවද?) ඒ අම්බලමට යන එන යෞවන සම්මානිත නව නාට්‍යකරුවෙකුගෙ බිරිද මට අකමැති නිසා...මගේ ඇදුම් අසංවර නිසා...අරක නිසා..මේක නිසා...

කුවන්ණාව රැහේ කුල විනය පාරාජිකාවීමෙන් පන්නා දැමුණා, වන වැදී පලා ගියා....තමන් කැමති මිනිහෙකුට එහෙමත් නැත්නම් රැහේ ද්‍රෝහියෙකුට ඇඹේණිය වන්නට ගත් රැඩිකල් තීරණයට ඈට දුන් දඬුවම තමයි රැහෙන් පන්නා දැමීම...ඔව් ඈට ඕන වුණා තමුන්ගෙ ආදරය දිනාගත් මිනිහාට තමන්ගෙ රටේ රජකම අරන් දෙන්න...රැහේ එකෙකුටවත් බැරි වුණා ඒ යුද්ධය දිනන්න... පුළුවන් වුණේ මිනිහාට පහරදීම වෙනුවට ගැහැණියට පහර දීම පිණිස 'කුල විනයෙ අවි අමෝරන්න'... 'පාවා දීම වෙනුවෙන් සාප ලද්දී...' කුවේණියට ඊර්ෂ්‍යා කළ රැහේ වුන් සතුටු වුණා...ඇය විජය විසින් පන්නා දැමීම ගැන... කයි කතන්දර ඉතිහාසය විජයට වඩා තැනක් දෙන්නෙ කුවන්ණාට...කෙනෙකුගේ විවේචනය පිණිසත්...තවකෙනෙකුගේ කම්පාව පිණිසත්...කුවන්ණා වතට නොයෙකුත් අර්ථ විවරණ දෙමින් ඉතිහාසය දෙස් දෙද්දී....අමරාවතීටත්,සුගුණාටත්, ලීලාවතීටත්, පාතිමාටත්, තංගමනීටත්, නිශාදිටත් එරෙහිව ඔය කියන විදියෙ 'විනය විවේචන' එල්ල වුණා...විතරක් නෙවෙයි....කුවන්ණාට පරම්පරා ගනණාවකට පසු ඒ රටේ අග නගරයේ ජීවත් වුණු පශ්චාත් නූතනත්වය ත් ඉක්මවා යන දේශපාලන සංස්කෘතියක් කලාවක් දර්ශනයක් විප්ලවයක් වෙනුවෙන් පෙනී සිටි X Y Z වැනි කතිකා ගෝත්‍රිකයින් පවා ගැහැණියට මිතුරියට සැලකුවේ කුවන්ණාට සලකපු විදියට වඩා වෙනස් විදියකට නෙවෙයි...ගෑණුන්ට එරෙහිව පාවිච්චි කළේ අර පරණ මොට ආයුදයමයි...ගෙනාවෙ දේශපාලනික විවේචන නෙවෙයි....රෙද්ද ඇතුළ පිළිබද විවේචන...එහෙම නැත්නම් 'විනය ප්‍රශ්න'....රටේ ප්‍රසිද්ධ දේශපාලන විචාරකයෙකු ද පත්තර කතුවරයෙකු ද වන ලේඛකයෙකුට ඒ රටේ ප්‍රථම ජනාධිපතිවරිය පිළිබද පොතක් පුරවල ලියන්න තරම් තිබුණෙත් ඇගේ පෙම්වතුන්ගේ නම් ගම් වාස දේස සහ ආගිය තැන්...බීපු සැරබීම වල බ්‍රෑන්ඩ් නම්....ඒ පොතේ අළෙවිය ඉතාමත් හොද වුණා...මිනිස්සු කතා කළේ ජනාධිපතිවරියගේ දූෂණ වංචා ගැන නෙවෙයි...ඇගේ අසම්මත(?) ප්‍රේම සම්බන්ධතා ගැන....

සදාචාරවත් සිංහල බෞද්ධ පිරිමි ළමයිනි..., මගේ දියණිය ද, ඇගේ දියණිය ද...., මා මෙන්ම, මගේ අම්මා මෙන් ම, මගේ ආච්චි අම්මා මෙන් ම උඹලාගේ කැට මුගුරින් පහර කනු ඇත. උඹලා සතුව අදටත් පවතින ගැහැණුන්ට චරිත සහතික ලිවීමේ රෝගය නොහොත් ගෝත්‍රික පුරුද්ද උඹලාගේ ජාන ගත ව ඇති තාක්...

මා වෙතින් / ඈ වෙතින් පහළ විය යුත්තේ  කළකිරීමක් නොව... කිසිසේත් ම කදුලකුත් නොව.... නිකම්ම නිකන් සිනහවක් පමණයි...