විදුලි කොටන හිත් අහසේ
අග්නිය මා සිරුර දවයි
එසැණින් ඇස් වලින් වැටෙන
කඳුළු වලින් නැහැවී යයි
සුසුම් පවන් හමා හමා
ඒ ගිනි නිවි නිවී ගියත්-
ගිනි පුපුරෙන් ගිනි පුපුරට
හිමින් හිමින් අඩි තිය තිය
හිමින් හිමින් අඩි තිය තිය
ආත්මගත වේදනාව මා පසු පස ලුහුබඳිනව
මට දැනෙනව
මට දැනෙනව
ගිනි ගන්නව
ගිනි ගන්නව
ආදරයෙන් සිපගත් මුව
රුදුරු අතුල් පහර තබමි
පසුතැවීම වේදනාව.....
ප්රේමය ඉක්මවා නැගෙන
එපාවීම...........
එපා වීම - එපා වීම
ජීවිතයම එපා වීම
මරණය වෙත අත වන වන
පිය නැගුවෙමි සාගරයට.......
හැම දෙයක් ම නැති වූදා
අත්පත් කරගත් ප්රේමය
අතහැර මේ ගමන ආමි
හිතුවක්කාරියක බැවින
සාගරයේ කඳුළු දියෙන් මතු වී ආ
දිය කිඳුරිය
හිත මිතුරිය
'කිරි සල් කිරි උදුම්බරා'
ඇවිත් මාව වැළඳගන්න
හිමින් හිමින් අඩි තිය තිය
හිමින් හිමින් අඩි තිය තිය
අවකාශය පුරා යන්න -
මගේ හිතින් මගේ කයින්
මා මුදන්න
මා මුදන්න
(විරාගී විරහී විරාමෙක)
No comments:
Post a Comment